وحدت و هم‌گرایی از ضروریات و اهداف مهم شریعت اسلامی و دغدغۀ مصلحان اسلامی است؛ با ‌وجود این، جهان اسلام همچنان  با بحران تفرقه و واگرایی روبه‌رو است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی چگونگی صورت‌بندی راهکار هم‌گرایی ارتباطات¬محور در پاسخ به بحران واگرایی جهان اسلام است. تحقیق حاضر بر این فرضیه استوار است که جهان اسلام پیش از هر امری، نیازمند «ارتباطات اسلامی» برای رسیدن به هم‌گرایی است و ارتباطات شرط مهم و ضروری هم‌گرایی به شمار می آید. یافته‌های بحث که بر اساس نظریۀ ارتباطات گردآوری شده اند، نشان می‌دهند که وفاق عمومی و شکل‌گیری هم‌گرایی در جهان اسلام با گسترش ارتباطات اسلامی در حوزه‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی امکان‌پذیر خواهد بود. جهان اسلام دارای زمینه‌ها، عناصر و نهادهای ارتباطی ارزشمندی است؛ مانند قبله، حج، تاریخ، فرهنگ و تمدن، منابع و منافع، مشاهد و مراقد پیشوایان دینی، شخصیت¬ها و مصلحان، رسانه¬ها و نهادهایی مانند سازمان همکاری اسلامی که طرح های ارتباطی مانند استراتژی فرهنگی جهان اسلام، استراتژی سیاسی و استراتژی اقتصادی را در دستور دارد و تلاش می¬کند مسلمانان و کشورهای اسلامی را با یکدیگر مرتبط سازد. در نتیجه، همبستگی و هم‌گرایی بین مسلمانان و کشورهای اسلامی با گسترش ارتباطات فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و به‌ویژه اقتصادی افزایش یافته و شکل‌گیری هم‌گرایی در جهان اسلام را موجب خواهد شد.